„W ogródku wiosny”– W dniu 25.03.2010 r. w grupie „Gwiazdeczki”
odbyło się zajęcie otwarte dla Rodziców . Rodzice mieli możliwość obserwowania swoje pociechy w doskonaleniu elementarnych umiejętności matematycznych
w zakresie:
-
relacji kierunkowo – przestrzennych związanych z osobą, otoczeniem
dziecka i orientacją na kartce papieru .
-
doskonalenia umiejętności przeliczania liczebnikami porządkowymi,
-
układania ciągu wg wzrastającej i malejącej liczby .
-
wyrabiania odporności emocjonalnej i podejmowanie wysiłku intelektualnego w sytuacjach wymagających logicznego myślenia.
Aby jeszcze bardziej przybliżyć temat zagadnienia Rodzice brali aktywny udziału
w zajęciu oraz mieli możliwość zapoznania się z artykułem i przykładowymi utworami na temat: „Orientacja w przestrzeni”.
Niejeden dorosły człowiek codziennie staje przed dylematem: to prawa,
czy też lewa strona? Orientowanie się w przestrzeni to ważna życiowa umiejętność. Niezbędna, by radzić sobie w poruszaniu się, w odnajdywaniu drogi,
w porozumiewaniu się z innymi (zwróćmy uwagę, jak wielu zwrotów „przestrzennych” używamy w codziennych rozmowach), ale też w wykonywaniu wielu, niekiedy bardzo atrakcyjnych zawodów czy czynności . Umiejętność orientowania się
w przestrzeni jest bardzo ważna .Odpowiedni poziom rozwoju pomaga dziecku
w skutecznym nauczeniu się czytania i pisania (bo piszemy i czytamy od lewej strony do prawej, nauczyciel podaje wzory na pisanie liter – „b” ma brzuszek
z prawej strony kreski, a „d” z lewej), matematyki (kierunek zapisu działań matematycznych, geometria), a potem geografii, chemii czy fizyki itp.
Rozwijanie u dzieci umiejętności orientowania się w przestrzeni już w wieku przedszkolnym zaczynamy od kształtowania świadomości własnego ciała. Dziecko wskazuje i nazywa części swojego ciała. Później pomagamy mu określić kierunki
w przestrzeni od osi własnego ciała. Wyróżniamy trzy pary kierunków: góra-dół, przód-tył, lewo-prawo. Najłatwiejsze dla dziecka do określenia są kierunki: góra-dół. np. kilka osób przebywa w jednym pomieszczeniu. Stoją w różnych miejscach - jedne tyłem do okna, inne przodem, bokiem. Jeżeli poprosimy te osoby, żeby spojrzały do góry i powiedziały, co widzą, to wszystkie zobaczą to samo, bez względu na to, w którym miejscu pomieszczenia się znajdują.
Druga pod względem trudności jest para przód-tył. Gdybyśmy teraz poprosili te osoby, by spojrzały przed siebie (do przodu) i powiedziały, co widzą, to uzyskamy różne odpowiedzi. Człowiek zazwyczaj nie myli tych stron swojego ciała.
Najtrudniejsze jednak jest dla dziecka określenie kierunków lewo-prawo. Te strony człowieczego ciała są do siebie bardzo podobne. Mamy różne, własne sposoby na zapamiętanie, która strona naszego ciała jest prawa, a która lewa. Kojarzymy to
z zegarkiem, pierścionkiem, który nosimy na ręku itp.
Dlatego proponujemy Rodzicom utrwalanie z dzieckiem tych umiejętności
w banalnie prosty sposób, a mianowicie do zaznaczanie jednej ze stron ciała użyć zwykłych frotek. Dziecko i my nakładamy frotkę na rękę prawą. Można też założyć frotkę na lewą rękę. Ważne, jednak abyśmy założyli je na te same ręce, nie zmieniali ustalenia, na której ręce nosimy frotkę. Nosimy ją podczas zabaw tak długo, aż dziecku utrwali się , która strona jest prawa, a która lewa. Takim małym nakładem pracy ze swojej strony możemy zrobić „kawał” dobrej roboty .Dzięki temu nasza pociecha nie będzie miała kompleksów z określaniem kierunków.
Dziecięce wierszyki – rymowanki są świetną zabawą z pokazywaniem ,która służy do utrwalania relacji kierunkowo – przestrzennych .
Przykłady :
I. Prawa ręka, noga prawa,
cała strona też jest prawa,
prawe ucho, oko mam,
prawy łokieć z boku dam .
Lewa ręka, noga lewa,
cała strona też jest lewa,
lewe ucho, oko mam,
lewy łokieć z boku dam.
II. To jest moja prawa ręka
A to lewa proszę
Prawą rękę mam u góry
Teraz lewą wznoszę
To jest moja prawa noga
A to lewa proszę
Prawą nogą tupnę sobie
A lewą podniosę
III. Gdy się dzieci chcą przywitać,
to dzień dobry mówią wszystkim,
uśmiech miły posyłają,
prawą ręką pomachają” .
IV. Gdy się dzieci chcą pożegnać,
do widzenia mówią wszystkim,
uśmiech miły posyłają,
lewą ręką pomachają ”.
V.Prawa ręka, noga prawa,
cała strona też jest prawa,
prawe ucho, oko mam,
prawy łokieć z boku dam.
Lewa ręka, noga lewa,
cała strona też jest lewa
lewe ucho, oko mam,
lewy łokieć z boku dam.”
Bartnik Bogumiła